واقعیت این است که معادن افغانستان به قدری غنی و بکر است که حتی اقتصادهای بزرگی همچون آمریکا، چین و روسیه سرمایه‌‌گذاری در افغانستان تمایل نشان داده‌اند. اکنون نیز در صورت تضمین امنیت سرمایه به نظر می‌رسد مراحل پایانی ورود آنها به معادن افغانستان طی شود.
حدود ۱٫۵ سال از روی کار آمدن طالبان در افغانستان می‌گذرد. ایران حتی پیش از تشکیل دولت رسمی طالبان مذاکرات خود را برای ورود به معادن افغانستانبا این گروه آغاز کرد. اما اکنون با گذشت بیش از یکسال به نظر می‌رسد طالبان با دورزدن ایران به سمت کشورهایی نظیر چین، ژاپن ، قطر و ترکیه گرایش پیدا کرده است.
کشورهای مورد اشاره که همواره توجه ویژه‌ای به معادن افغانستان داشتند، حالا برای ورود به این کشور فرصت را غنیمت می‌شمارند. تا جایی که گاه و بی‌گاه اخباری از نشست طالبان با دیگر کشورها آن هم بر سر موضوعات اقتصادی منتشر می‌شود. البته بنطر می سد شانس چین بعنوان اولین کشور سرمایه گذار در معادن افغانستان از ایران و دیگر کشورها بیشتر است.
اقبال چین برای ورود به معادن افغانستان
چین بیش از ۷۶ کیلومتر مرز مشترک با کشور افغانستان دارد؛ آن هم در شرایطی که افغانستان سرزمینی محصور در خشکی است و با آب‌های آزاد جهان دست کم ۵۰۰ کیلومتر فاصله دارد. البته چین پیش از این‌ها با حمایت از توافقنامه دوحه در فوریه ۲۰۲۰ نیز حسن نیت خود را نسبت به گروه طالبان نشان داد. حال طالبان پس از ۲۰ سال موفق شده یکبار دیگر در افغانستان به قدرت برسد و کنترل منابع گاز این کشور را در اختیار بگیرد.
به گفته یکی از وزرای پیشین معادن افغانستان ارزش ذخایر گاز این کشور در سال ۲۰۱۰ میلادی بیش از سه تریلیون دلار تخمین زده شده و ارزش کنونی این ذخایر امروز بیش از این رقم برآورد می شود.
سهم ایران از بازار بکر معادن افغانستان
به گفته حسین سلیمی، رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و افغانستان متاسفانه ایران برخلاف سایر کشورهای علاقه مند به سرمایه گذاری در افغانستان به دلیل تحریم بودن بانک‌هایش در انتقال ارز به افغانستان مشکل دارد و برای این کار به صرافی‌ها متوسل می‌شود که آنها هم مدت زیادی پس از ورود طالبان تعطیل بودند. در چنین شرایطی مشکل ایران در نقل و انتقالات مالی می‌تواند از جذابیت همکاری با آن بکاهد و کشور در درازمدت ناچار به واگذاری سهم خود به رقبا شود.
